برخی آن را آرامگاه عارف چلبی، نوه مولانا جلال‌الدین، می‌دانند. عده ای از پژوهشگران نیز با استناد به کتیبه ایوان جنوبی خانقاه ، آرامگاه را متعلق به شخصی به نام براق بابا یا شیخ براق می دانند. به همین دلیل مجموعه تاریخی چلبی اوغلی به نام مجموعه شیخ براق نیز شناخته می شود. درباره زمان ساخت مقبره و خانقاه نیز نظرات متفاوتی ارائه گردیده است. تنها تاریخ نوشته شده در بنا، سال 733، می باشد که در کتیبه وقف‌نامه ایوان جنوب‌غربی خانقاه ثبت گردیده است. برخی از کارشناسان تاریخ مذکور را به تاریخ ساخت بنا نسبت می دهند. برخی دیگر معتقدند تاریخ ذکر شده، مربوط به زمان نگارش کتیبه بوده و خانقاه قبل از آن ساخته شده است. مقبره تاریخی چلبی اوغلی به شماره 167 در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردیده است و تا کنون چندین بار مورد مرمت قرار گرفته است. این بنا در فاصله سالهای 1379 تا 1384ش با مرمت و بازسازی به مهمان‌سرا تبدیل شد

معرفی بخش های مجموعه تاریخی چلبی اوغلی

مصالح اصلی بنای تاریخی چلبی اوغلی را لاشه سنگ و ساروج تشکیل می دهد. این مجموعه پلانی مستطیل شکل دارد که در ضلع شمالی آن خانقاه قرار گرفته است. خانقاه دارای صحنی مرکزی بوده که احتمالا برای اجرای مراسم سماع مورد استفاده قرار می گرفته است. در ضلع جنوبی، مقبره‌ای برجی شکل در میان یک حیاط مربع ساخته شده است. مقبره تاریخی چلبی اوغلی، به شکل هشت ضلعی و با آجر ساخته شده است. ارتفاع مقبره حدود 18 متر بوده و گنبدی با ساقه نسبتا بلند دارد. نمای بیرونی گنبد، بدون پوشش و تزیینات می باشد. در قسمت شمالی نیز، ورودی بنا قرار گرفته است. در جنوب آن، ایوانی در جهت قبله واقع شده است. کف ایوان با سنگر مرمر مفروش شده و محرابی مزین به گچبری های مقرنش کاری شده داخل آن وجود دارد. دو تالار در طرفین ایوان وجود دارند که احتمالا به عنوان زاویه استفاده می شده است. حجره های شاگردان به صورت دو طبقه همراه با رواق نیز در بخش های شرقی و غربی صحن، قرار گرفته اند. در شمال‌غربی خانقاه بناهایی دیده می‌شود که احتمالا مطبخ و حمام بوده‌اند. طی عملیات بازسازی مجموعه تاریخی چلبی اوغلی، آثاری از سرداب و تعداد زیادی قبر کشف گردید. این موضوع باعث شده برخی از پژوهشگران این محوطه را که از جاذبه های معروف استان زنجان است، نوعی آرامگاه خانوادگی نیز بدانند.