حمام نواب در سال ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و پنج سال پس از آن به همت شهرداری منطقه ۱۲ تهران و اتحادیه صنایع دستی کشور و سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان به مرکز صنایع دستی شهر تهران تغییر کاربری داد که امروزه از این نمایشگاه اثری نیست.
حمام نواب نیز مانند دیگر حمام ها از هشتی (فضای سرپوشیده متصل به کوچه و ورودی)، سربینه (رخت کن حمام)، گرمخانه، سرویس بهداشتی، خزینه، استخر و ستون تشکیل شده است.  در گذشته برای جلوگیری از اتلاف گرمای حمام ها و همچنین استفاده بهینه از منابع آب مثل قنات و...، حمام را پایین تر از سطح زمین می ساختند و برای دسترسی به حمام باید چند پله پایین می رفتید. برای ساخت حمام نواب از آجر، آهک، ساروج، سنگ و کاشی استفاده شده است که موقع مرمت، سیمان نیز استفاده شده است. مساحت حمام نواب بیش از هزار مترمربع بوده و آب مورد نیاز آن از قنات " حاج علیرضا" تامین می شد. سارا سلطان خاتون و سارا هاجر خاتون که از دختران حاج نواب از نوادگان قاجار و سرشناسان محله بودند، نسبت به ساخت حمام اهتمام ورزیدند.