سفرنامه تور غار گل زرد مورخ 1398/04/21

سفرنامه تور غار گل زرد
مورخ: 1398/04/21
راهنما: محمد مهدی امینی زاده


بسياری از ما آرزو داريم
به نور حقيقی دست پيدا كنيم
ولی نمیدانیم برای رسيدن به آن نور،
اول بايد تاريكی های درونمان را بشناسيم...

بالاخره روز موعود غارگل زرد فرارسید و وهمسفران عزیز و منتخب سر وقت حاضر شدند و راه افتادیم .بنای این سفر با همه سفر ها متفاوت بود .معارفه مان به سبک گروههای کوهنوردی در طبیعت و نزدیک دهانه غار انجام شد .
در طول مسیر همه شادمان بودند و خندان ،صحبت میکردیم و موسیقی هم گاهی گوشمان را نوازش میداد . به محل صبحانه که رسیدیم اوضاع به نظرم غیر عادی آمد . چند نفر از همسفران پچ پچ میکردند و نگاههایشان فرق میکرد . حدس زدم که قرار است اتفاقی بیفتد !!!
همیشه تورها اینجور بوده که همسفران دوستان خود را با مراسمی غافلگیر میکنند و راهنما هم به این موضوع کمک میکند و یک یا چند نفر غافلگیر میشوند اما این بار خود راهنما بود که قرار بود غافلگیر شود !!!!
به لطف دوستانی چون سحر و مادرش کیک تولدی آماده شده بود و شمعی و داستانی و این بار من بودم که غافلگیر شدم و مراسم غافلگیری برای راهنما بود ...
بسیار خوشحال شدم و خجالت زده و اصلا برایم قابل انتظار نبود که همسفران سه روز زودتر به استقبال بروند و مراسم تولد بگیرند .
کیک را به اتفاق خوردیم و شادیمان را تقسیم کردیم و شرمنده کل همسفران و همچنین هنگامه خانم وحمید آقا شدم .
به ابتدای محل پیاده روی رسیدیم و حرکت کردیم و از کنار قله پرعظمت دماوند گذر کردیم و‌لذت بردیم و در امتداد رودخانه قدم زدیم و زیباییهای دشت گل زرد را نظاره کردیم و‌کم‌کم به نزدیکی دهانه غار رسیدیم .






پس از آماده شدن خود را جلو دهانه غار یافتیم و اولین چالش ورود به غار است .
در حالت عادی و ایستاده و حتی نشسته هم نمیشو‌‌د وارد شد و‌حتما باید به پشت بخابیم و به حالت خزش وارد شویم .







گذرگاههای تنگ و باریک و پیچ در پیچ و کم کم صدای آب هم به گوشمان خورد و‌چالش پیمایش در آب سرد هم به ماجرا اضافه شد .
ولی همسفران پرانرژی با ذوق و شوق به راه ادامه میدادند و مزد این پایداری و مقاومت دیدن یکی از زیبا ترین صحنه های زیر زمین بود . چکیده ها و چکنده های متعدد و ستونهای آهکی بزرگ در کنار حوضچه های آبی عمیق ترکیبی را ایجاد کرده بود که گویی در سیاره دیگری قدم گذاشته ایم .








مسیرها نمناک و گل آلود و بعضا صعب العبور !!!
ساعاتی پیشروی کردیم و هر لحظه به خطرات مسیر اضافه میشد و گذرگاهها تنگ تر و پرتگاهها عمیق تر و لغزنده تر .....
به ساعتمان نگاه کردیم و متوجه شدیم که زمان بازگشت است ولی از عکسهای یادگاری غافل نشدیم و همه صحنه را در ذهن و دوربینمان ثبت کردیم . در دالانی تنگ فرصتی پیدا کردیم و سکوت کردیم و با طبیعت یکی شدیم .
و کم کم مسیر بازگشت را در پیش گرفتیم و آرام آرام به دهانه غار نزدیک شدیم و آخرین چالش که همان خروج از غار بود هم با موفقیت پشت سر گذاشتیم و با دهانه تنگ غار خداحافظی کردیم ولی خاطره ای ماندگار در ذهنمان ثبت شد .


پس از استراحت و‌ناهار و چای آتیشی به سمت ماشین حرکت کردیم و خسته و خوشحال و مغرور و پرافتخار همچون دماوند با شادی و‌خنده به شهرمان نزدیک شدیم و هیچ گاه خاطره این سفر را فراموش نخواهیم کرد همچنان که سفر را فراموش نمیکنیم .




از همکاران عزیزم محمد رضا یادگاری و رضا وثیقی عزیز و امداد گران عزیز هلال احمر که در این سفر با ما همراهی کردند کمال تشکر را دارم و از همه همسفران عزیز که این روز را برای من ماندگار کردند سپاسگزارم و به امید دیدار همه همسفران عزیز خواهم ماند .

محمد مهدی امینی زاده