سفرنامه تور کوهنوردی قله جارو مورخ 97/8/4

سفرنامه کوهنوردی قله جارو
مورخ 97/8/4
راهنما: مریم فرزام


انگاه که آسایش خانه و شهر خود را رها می کنی و پنجه در پنجه سنگ و صخره ، فراز و فرود طبیعت را در مینوردی ، این انتخاب توست که جسم را در تب و تاب صخره و سنگ صیقل می دهی تا به ازای آن روح و روان خویش را آزاد سازی و آنرا سبکتر به پرواز درآوری
سحرگاه جمعه نیمه های پاییز در میعادگاه همیشگی البرزمن گرد هم می آییم تا آغازگر صعودی دیگر باشیم.
با رسیدن اخرین همنورد درحالیکه هنوز دقایقی به ساعت قرار مانده به سمت جاده ماهدشت - اشتهارد حرکت می کنیم.
مقصد روستای جارو در پانزده کیلومتری اشتهارد ست . روستایی خوش آب و هوا در دل منطقه کویری اشتهارد.
نام روستا در ابتدا "لویزان بوده که به دلیل حملات متعدد راهزنان در گذشته و دفاع روستائیان به " مهاجمان " یا به زبان محلی "جاران " تغییر یافته و به مرور زمان به " جارو" تبدیل شده است .
هوا نیمه روشن و ابریست که به روستا میرسیم . گروهی از دوستان اهل ساوجبلاغ را می بینیم که آنها نیز قصد صعود دارند . گروه یال صخره ای را انتخاب می کند و ما برای راحتتر بودن همنوردانی که تازه به جمعمان پیوسته اند یالی که کمتر صخره ایست .



برنامه را با سرقدمی آقای پرنیا و عقبداری آقای اجدادی و آقای مدیح آغاز می کنیم .سرقدمی که تا انتهای برنامه پرسشی بدون جواب را در ذهن همنوردان باقی می گذارد . " چطور در عین آرام رفتن تند میرود؟! "


منطقه با توده سنگهای آذرین پوشیده شده است و قله جارو به مانند یک تیغه از دل مواد مذاب بیرون زده است . اما در بیشتر مسیر در دل صخره ها و سنگها راهی که به قله میرساندمان پنهان است و آشکار .


هنوز ساعتی راه نپیموده ایم که باد و باران و پانچوهای رنگارنگ همنوردان منظره ای زیبا و بی بدیل بر یال قله می آفریند.


در طبیعت وحشی ، احساس آشنایی را درک می کنیم که در خیابانهای شهر و دهکده های آرام هرگز به آن دست نمیابیم .
دو ساعت گذشته است زمان استراحت است و صرف صبحانه . صبحانه را که نوش جان می کنیم نوبت آشنایی میرسد . همنوردان قدیمی قوت قلبند و آشنایی با دوستان جدید و امید به قدیمی شدنشان باعث خوشحالی .
دوستان کمی از خودشان می گویند و حسشان از عوض شدن برنامه . اکثریت هدفشان کوهپیمایی ست و رسیدن به قله ، که هر قله تجربه ای جدید و متفاوت است .
پشت سرمان در دوردست تپه های رنگی و زیبای اشتهارد و نمک زار خودنمایی می کنند و اقای ازاد خاطره اش از اولین تور البرزمن در سالهای دور می گوید و برنامه اشتهارد گردی.
مسیر را در بین صخره ها ادامه میدهیم .
در بین راه اقای آزاد کمی از خودش می گوید . باز هم متعجب از این همه اراده میشوم که با وجود بیماری برای مبارزه امده است . که کوهنوردی هنر مبارزه است، مبارزه با سستی ها و کاهلی های درون .



به قله میرسیم باران همچنان می بارد و حرکت سحر امیز ابرها بر فراز قله ، انگار آسمان بر زمین آمده و بر گونه و چشمها و موهایمان باران میشود .


سرما دستهایمان را کمی بی حس کرده اما دلیل نمیشود از عکس گرفتن بگذریم . گروه ساوجبلاغی هم رسیده چند عکس یادگاری با هم می گیریم و پس از نیم ساعت عزم بازگشت می کنیم.


مسیر بازگشت ساده تر است .





. فرود را به سمت باغهای روستا آغاز می کنیم و بعد از عبور از دره سنگلاخی و گذر از کنار قناتها در کنار یکی از باغها ناهار را صرف می کنیم . ساعتی استراحت کرده و به سمت روستا و ماشین کاپیتان همیشه صبور برنامه اقای دهقان حرکت می کنیم .


روز هنوز ادامه دارد که به کرج می رسیم و میدان سپاه با تجربه ها و خاطرات جدید و در انتظار برنامه های زمستانی ...