بقایای معماری مسجد جامع سیراف طی کاوش های باستان شناسی گروه مشترک ایرانی و انگلیسی تحت سرپرستی دیوید وایت هوس در قسمت غربی بندر سیراف ( طاهری ) کشف شد. صحن اصلی مسجد به ابعاد ۳۰×۱۲ متر می باشد که رواق های ستونداری آن را در بر گرفته است. پایه مسجد با مصالح سنگ و ساروج ساخته شده و بر بالای آن، دیوارهای مسجد برپا بوده است که به واسطه ی زلزله ای که سال ها قبل اتفاق افتاده ، از بین رفته است. در نتیجه کاوش های صورت گرفته در بنا پنجاه و دو ستون آشکار گردید. بقایای مسجد جامع سیراف که در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱، با شماره ثبت ۶۵۰۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، به دلیل قرارگیری در کنار دریا، بسیار آسیب دیده است. به همین دلیل سازمان میراث فرهنگی استان بوشهر به منظور حفاظت از این اثر تاریخی، اقدام به ساخت دیوار حفاظتی در لبه ساحلی بقایای مسجد نموده است. با ساخت این دیوار از نفوذ آب دریا به بنا جلوگیری می شود. پاکسازی محیطی و از بین بردن درختچه‌هایی که در فضای داخلی بنا رشد کرده بودند، از دیگر اقداماتی است که در جهت حفاظت از بنا انجام شده است.