عمارت دبیرالملک متعلق به میرزا محمدحسین‌خان فراهانی ملقب به دبیرالملک بوده است. دبیرالملک از رجال و مستوفیان عصر قاجار بوده است. او در زمان وزارت امیرکبیر، منشی‌گری او را به‌ویژه در امور سیاست خارجی برعهده داشت. مدتی هم وزیر داخله و حاکم اراک بود. او همچنین مدتی تولیت آستان قدس رضوی را برعهده داشت. گفته شده است او به‌خاطر نگارش رساله‌ای انتقادی درمورد شیوه اداره مملکت و شخص شاه، مدتی مورد بدگویی و بی‌مهری ناصرالدین‌شاه قرار می‌گیرد. دبیرالملک همچنین از ترقی‌خواهان دوره قاجار و دوستداران میرزاتقی‌خان امیرکبیر بود. معماری این عمارت به‌شکلی کاملا متقارن است: اتاق شاه‌نشین وسط خانه و باقی فضاها در دو طرف به‌شکلی کاملا متناسب طراحی شده‌اند. این تقارن، در درها و حتی پله‌های ورودی ساختمان هم رعایت شده است؛ موضوعی که جلوه بصری خاصی به آن می‌بخشد. نوع تزیینات بنا و وجود دروپنجره‌های متعدد، حوض مستطیلی‌شکل و گل و گلدان های زیبای آن فضایی دلنشین ایجاد کرده است.
این عمارت در اسفند سال 1383 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران با شماره ثبت 11688 به ثبت رسید و مالکیت آن در دست شهرداری است. بعد از آن، مرمت بنا زیرنظر شهرداری منطقه 12 تهران و به‌دست استاد امرالله سلیمی انجام شد و در سال 1387 بهره‌برداری شد. این خانه تاریخی ابتدا مدتی تحت عنوان خانه اسباب‌بازی و سلامت دبیرالملک، ویژه «کودکان کار و خیابان» فعالیت داشت. در سال 95 هم مدتی در اختیار انجمن فراغت تهران قرار گرفت و تحت عنوان «خانه فراغت» استفاده شد. هدف از احداث خانه فراغت راه‌اندازی بازی‌های بومی، ملی و فرهنگی و همچنین فعالیت‌های فرهنگی و هنری برای شهروندان در عمارت بود. اتاق فرار، اتاق سینما، استودیو، گالری، فضای مطالعه و نمایشنامه‌خوانی ازجمله امکاناتی بود که برای خانه فراغت دبیرالملک در نظر گرفته شد.