سفرنامه تور جنگل الیمستان مورخ 1398/06/07

سفرنامه تور جنگل الیمستان
مورخ: 1398/06/07
راهنما: امیر گوهرشناس


می نوش که عمر جاودانی اینست خود حاصلت از دور جوانی اینست

هنگام گل و باده و یاران سرمست خوش باش دمی که زندگانی اینست



شهریور هست و تابستون داره به سرعت آخرین روزهاش رو بدر میکنه. فصلی هست که حال و هوای طبیعت رفتن بوی پاییزی به خودش میگیره و اگه دیر بجنبی زمستون میرسه و تا پاییز سال بعد باید صبر کنی.
پنج شنبه 7 شهریور قرار هست تا با تعدادی از همسفران خوب البرزمن برای تور یکروزه جنگل الیمستان سفر کنیم. سحر گاه هست و دوستان یکی یکی می آمدند تا زمان حرکت برسد. زمانی گذشت و تقریبا همه دوستان آمدند و بسمت تهران حرکت کردیم. یک نفر از دوستان هم در بومهن به ما پیوست.
از تهران و شهرهای کوچک دیگر گذشتیم تا در جاده هراز محدوده آبعلی برای صرف صبحانه توقف کردیم. صبحانه را نوش جان کردیم و بعد از آن به راه خود در جاده زیبای هراز ادامه دادیم.
طبق روال تمامی سفرها، معارفه و آشنا شدن همسفران با یکدیگر یکی از اتفاقات خوب سفرهای گروهی هست. دوستان یکی یکی از اسم و رسم و شغل خودشون میگفتند و با همدیگر آشنا میشدند.
ساعاتی بعد به محلی رسیدیم که باید از اتوبوس پیاده میشدیم و سوار ماشینهای محلی میشدیم. وسایلمان را برداشتیم و با ماشین محلی به سمت جنگل پیش رفتیم.


حدود نیم ساعت بعد به نقطه مورد نظر رسیدیم، جایی باید وسایلمان را بر دوش میگرفتیم و وارد جنگل میشدیم.
پنج شنبه هست و خوشبختانه جمعیت زیادی دیده نمیشود.
شروع به پیاده روی میکنیم.


هوا کاملا ابری هست. پیاده روی تو هوای ابری اونم وسط جنگل های مازندران ی حال و هوای دیگه داره. مسیر رو پیش رفتیم و از زیبایی های طبیعت لذت میبردیم. هر قدم که پیش میرفتیم به زیبایی ها افزوده میشد. درختان هیرکانی سالیان سال هست که استوار و محکم بر جای خود مانده اند و از دوست داران طبیعت با آغوش باز پذیرایی میکنند.


احتمالا شنیده اید که به تازگی جنگل های هیرکانی در شمال ایران، به ثبت یونسکو رسیده و بعنوان یک میراث جهانی ازش نام برده میشه. پیش میرفتیم و خاطرات خوب ما با دوستان پرانرژی رقم میخورد. استراحت میکردیم و از نعمات الهی بهره میبردیم. جنگل انبوه، تنه های درختان پوشیده شده ازخزه، صدای پرندگان .....




همچنان در دل جنگل پیش میرفتیم و با گرفتن عکسهای مختلف این خاطرات خوب را ثبت میکردیم. دقایق سپری میشد و ما از لابلای درختان پیش میرفتیم، گاهی مسیر صاف بود، گاهی سربالایی و گاهی هم از لابلای بوته های خاردار باید با احتیاط عبور میکردیم. در جنگل الیمستان دشتی وجود دارد که مقصد ما برای صرف نهار باید به آنجا میرسیدیم. مشکل ترین قسمت مسیر آخرین نقطه رسیدن به این دشت بود که بعلت انبوه شدن بوته های خاردار حرکت را برای ما دشوار کرده بود. اما با انرژی و همراهی همسفران از این نقطه هم عبور کردیم و به دشت رسیدیم. بی درنگ برای صرف نهار آماده شدیم. یکی از چیزایی که لذت بودن تو طبیعت رو کامل میکنه، نوشیدن چایی هیزمی هست که اونم داشتیم. جای دوستان خالی. . .
ساعتی در دشت بودیم و پس از استراحت و گرفتن عکسهای مختلف برای برگشتن آماده شدیم.




مسیر برگشت با مسیر رفت فرق میکرد و راحت بود، راه برگشت را پیش گرفتیم و به سمت پایین آماده شدیم. در راه برگشت هم بهترین یادگاری که میشود از طبیعت به همراه برد را با همسفران ثبت کردیم. عصر هنگام به ماشین های محلی رسیدیم که منتظرمان بودند. کمی منتظر ماندیم تا همه دوستان برسند و سپس سوار ماشین شدیم و به سمت اتوبوس حرکت کردیم.
به اتوبوس رسیدیم و کاپیتان قنبری منتظرما بود تا با هم به سمت کرج حرکت کنیم. پس از آماده شدن سوار شدیم و راه جاده را پیش گرفتیم. در بعضی از نقاط جاده ترافیک بود. مسیر برگشت با خوشی های بین راه و بازی و سرگرمی و مسابقه سپری شد.
پس از ساعاتی به کرج رسیدیم و این سفر هم با تمام خاطرات خوبش تمام شد، اما با شعار همیشگی البرزمن

سفر پایان ندارد.....

با سپاس از همکاران خوبم در این سفر
مونا حق نژاد
رضا وثیقی
با تشکر
امیر گوهرشناس مقدم