سفرنامه تور تهران گردی مورخ 94/9/6

سفرنامه تور تهران گردی
مورخ 94/9/6
راهنمای تور: مهدی لطفی



بعلــــــــــــــــه....
و اما بار دیگر طهران بود و ما بودیم و صفویه و زندیه و قاجار و پهلوی.
جمعه بود و هوا میگفت که روز پاییزی خوبی است برای گشت و گذار در پایتختی که دیگر جمعه هایش هم خلوت نیست. ساعت 8 صبح به همراه همسفران ُ دوستان پایه، و رفیق آفتاب و سایه ی البرز من راهی شدیم به سمت تهران.بازهم قرار بود باهم صفحات سنگین کتاب داستان این شهر دراندشت را با هم ورقی بزنیم .
خوشبختانه همه به موقع رسیدند و سفر هم به وقتش آغاز شد. بعد از معارفه ای کوتاه و مختصر و گذشتن از اتوبان 49 ساله ی تهران – کرج وارد طهران شدیم به رسم تازه واردان به این شهر، قبل از هر چیز به تماشای برج شهیاد(آزادی) رفتیم. با این تفاوت که به جای عکس گرفتن با برج و موتور سیکلت! به گردش چرخیدیم و قصه هایش را با هم زمزمه کردیم.
شروع خوبی بود.
مسیرمان را ادامه دادیم و از خیابان آیزنهاور(آزادی) به سمت خیابان شاه آباد(جمهوری) چرخیدیم . بعد از گذشتن از لاله زار و چهار راه استامبول تا محله ی لختی ها (چهارراه سعدی) جلو رفتیم و از حکایت راهزنانی که روزگاری در این نقطه از شهر به کسب و کار مشغول بودند گفتیم!
کم کم داشتیم به میدان توپخانه میرسیدیم و به مرکز تهران دوره ناصری نزدیک میشدیم. مقصدمان کاخ گلستان بود. قلب ارگ حکومتی طهران قدیم.



از خیابان شاهپور (وحدت اسلامی) که به خیابان بهشت پیچیدیم اتوبوسی دو طبقه توجه همه را جلب کرد. خوب که به اطراف نگاه کردبم متوجه تعداد زیادی از خودرهای دهه ی 40 و 50 شدیم که دو طرف خیابان پارک بودند! جالب بود ! انگار که کل فضا را برای سفر ما اماده کرده بودند! ولی نه . قضیه گویا مربوط به صحنه فیلم برداری میشد که در آن خیابان در جریان بود. به هرحال حس خوبی داشت.
بعد از پیاده شدن از اتوبوس قدم زنان از محوطه ی کاخ دادگستری حرکت کردیم تا به دروازه کاخ گلستان برسیم.





هوای صبحگاهی حس خوبی را به آدم میداد.
لختی بعد روبه روی ایوان تخت مرمر بودبم و از تهران قدیم میگفتیم و میشنیدیم. همسفران خوبمان هم با صبر و حوصله و دقت فراوان گوش میداند و صد البته تشنه ی دیدن شنیده هایش بودند. از تخت فتحعلیشاهی بگیر تا سنگ قبر ناصری. و از تالار سلام تا شمس العماره.
همه با هم میرفتیم و میگفتیم و میشنیدم و عکس میگرفتیم. هر چه به ظهر نزدیک میشدیم جمعیت بیشتری در کاخ دیده میشد. تالار سلام و عاج و آیینه را تماشا کردیم و از زیبایی و هنر و معماران ایرانی کیفور شدیم حسابی.
همه چیز خوب بود. قصد تماشای شمس العماره را داشتیم که کم کم نوای "ما چای میخواهیم!" همسفران به گوش رسید. با توجه به اینکه گروهی داخل عمارت بودند و تا تخلیه ی آنها امکان ورود ما نبود، از فرصت استفاده کردیم زمانی را برای صرف چای اختصاص دادیم که خیلی هم استقبال شد!اما از آنجایی که آدمیزاد از دو دقیقه دیگرش هم خبر ندارد بعد از صرف چای با قطعی برق مواجه شدیم و دیدارمان از عمارتهای شمس العماره و بادگیر محقق نشد. با توجه به اینکه زمان بازدیدمان از کاخ رو به پایان بود ناچار به سمت سنگلج و پارک شهر راهی شدیم . بعد از عبور از پارک شهر به رستوران که رو به روی موزه بود رفتیم.
ناهار خوبی بود. انصافاً بعد از یک پیاده روی مفصل و کلی قصه تاریخی شنیدن ، چسبید! بعد از ناهار به سمت موزه ایران باستان رفتیم و قدری هم تاریخ باستانی سرزمین مادریمان را ورق زدیم.



بسیاری از دوستان مشتاقانه ویترینها را تماشا میکردند و از اینمهمه هنر که از عمرشان هزاران سال میگذشت لذت میبردند.

بعد از موزه به سمت آخرین مکان بازدیدمان یعنی میدان مشق که در واقع محوطه وزارت خارجه بود حرکت کردیم.





بعد از تماشای این فضای دیدنی و دنج و حکایتهای آن ، نوبت چای بعد ازظهر بود. آنهم با کیکی که به مناسبت سالگرد ازدواج دو همسفر خوبمان ، آقای زاهدانی و همسر محترمشان، و البته به صورت مخفیانه از طرف دختر و دادماد مهربانشان صدف خانم و آقا امیر(که از همسفران قدیمی و بومی البرز من هستند) تهیه شد بود.
پایان خوبی شد.یک جشن کوچک به صرف چای و کیک در محوطه میدان مشق آنهم به همراه صدای گرم و دلنشین همسفر خوب، و مرد راهی همچون آقای شاهمرادی عزیز. انصافاً که نفس حقی دارند! سفرمان بعد از این بخش خوب به پایان خودش نزدیک میشد. کم کم به سمت اتوبوس راهی شدیم تا به سمت کرج حرکت کنیم.
باز هم یکی دیگر از سفرهای البرز من با خوبی و خوشی به پایان رسید و خاطراتش در کیسه ما ماند و در پایان باید از سروقت بودن همه ی همسفران (که معمولاٌ کمتر دیده میشود)، تشکر ویژه ای داشت. انصافا که دستمریزاد!
تا سفری دیگر و حکایتی دیگر. !35