به طوری که هنوز هم تعدادی از واژگان فارسی میانه و زبان پهلوی اشکان را میتوان از زبان مردم ابیانه شنید. هرچند این موضوع به مرور با توریستی شدن این منطقه و ارتباط گسترده با گردشگران، کمرنگ تر می شود. مردم روستای ابیانه هنوز هم در استفاده از لباس سنتی خود تاکید و تعصب دارند. مردان شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه و زن ها پیراهن بلندی از پارچه‏ های گلدار و رنگارنگ می پوشند. علاوه بر این، زن های ابیانه معمولا چارقدهای سفید گل گلی بر سر دارند. غذاهای مردم روستای ابیانه تقریبا شبیه دیگر مناطق مرکزی ایران می باشد و غذای رسمی آن ها ، گپا نام دارد که نوعی قرمه است که با گوشت گوسفند طبخ می شود. کاروانی و آردینه نیز از دیگر غذاهای محلی و محبوب این منطقه می باشد. شغل بیشتر مردم ابیانه دامداری، باغداری و کشاورزی است و محصولات کشاورزی آن ها شامل سیب زمینی، گندم، زردآلو،گردو و ... می باشد. یکی دیگر از شغل‌های رایج در بین مردم ابیانه قالی بافی است و هنرمندان بسیاری به این حرفه مشغولند.

موقعیت جغرافیایی روستای ابیانه

روستای ابیانه در دامنه کوه کرکس در حدود 40 کیلومتری شمال غربی شهرستان نطنز در استان اصفهان جای گرفته است. از آنجایی که این روستا به شهرستان کاشان نزدیک بوده و بسیاری از گردشگرانی که به کاشان سفر میکنند، از این روستا دیدن میکنند، به اشتباه از آن به عنوان روستای ابیانه کاشان نام می برند. ولی در واقع این روستا جزء شهرستان نظنز می باشد. این روستا به لحاظ دارا بودن موقعیت جغرافیایی بسیار مناسب، از طبیعت بکر و شرایط اقلیمی مساعدی برخوردار است. تمامی خانه‌های روستا بر دامنه ای در شمال رودخانه برزرود قرار گرفته‌اند.از نکات جالب و مهم در خصوص معماری منطقه، حالت پلکانی آن است. به این صورت که پشت بام خانه‌های پایینی حیاط خانه‌های بالایی می باشند. در ابیانه کوچه ی بن بست وجود ندارد. خشت، آجر ، سنگ و چوب گردو مصالح به کار رفته در ساخت و ساز خانه های ابیانه می باشند. نمای خارجی خانه ها، با خاک سرخی پوشیده شده است که از معدن مجاور روستا تامین می شود. همین موضوع باعث شده است به روستای ابیانه لقب یاقوت سرخ کویر بدهند. در این روستا آثاری از دوره های ساسانی، سلجوقی، صفوی و قاجاری وجود دارد. آتشکده و مساجد روستای ابیانه، از جمله جاذبه های مهم این روستا هستند. منبر چوبی و منبت کاری بسیار زیبایی در مسجد جامع روستا وجود دارد که مزین به کتیبه های خط کوفی و گل هشت پر می باشد.