مجموعه مزار مولانا مربوط به دوره شاهرخ تیموری بوده و ساخت آن در سال ۸۴۸ هجری قمری پایان یافته است. طبق کتیبه‌ای که در ورودی بنای آرامگاه ابوبکر تایبادی بر کاشی‌های لاجوردی نوشته شده، مشخص است بانی بنا غیاث الدین پیراحمد خوافی وزیر شاهرخ تیموری بوده است. معماران بنا نیز غیاث الدین و قوام الدین شیرازی که از معروفترین معماران آن زمان بودند، می باشند. این مجموعه که به شماره ۳۰۹ در سال 1314 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، یکی از مهم ترین جاذبه های استان خراسان رضوی است.
معماری آرامگاه مولانا زین الدین ابوبکر
در مجاورت آرامگاه ابوبکر تایبادی که در فضای باز قرار دارد، بنای مسجد یا گنبدخانه‌اى چهارتاقى میباشد که دارای ايوانى بلند بوده که اتاق‌هاى دوطبقه‌اى در دو طرف آن قرار گرفته اند. در چهار ضلع بنا، چهار رشته پلکان قرار گرفته که به حجره‌هاى طرفين ايوان و به پشت‌بام راه مى‌يابند. درخت پسته‌ای كهنسال با قدمت ۶۰۰ ساله نیز در کنار آرامگاه خودنمایی می‌کند. بر اساس کتیبه ای که در بالای سنگ قبر قرار گرفته مشخص شده که حفاظ فلزی دور مزار توسط شخصی به نام خواجه درویش اهدا شده است. بنا مزین به کاشی کاری ها و آجرکاری های زیباییست که آراسته به خطوط معقلی و نقوش اسلیمی است. تزئینات زیبای مقرنس کاری از جمله دیگر عناصر تزئینی است که در این مجموعه به کار گرفته شده است. برخی قسمت های داخلی ایوان و طاق‌نماهای مجاور حجره‌های آرامگاه زین الدین ابوبکر تایبادی، نیز با کتیبه‌هایی تزیین شده‌اند که در آن‌ها از کاشی‌های لاجوردی و فیروزه‌ای استفاده شده است .کارشناسان کاشی کاری های این مجموعه زیبا را قابل مقایسه با کاشی کاری های مسجد گوهرشاد می دانند. درب چوبی بنا با کتیبه ای که بر روی آن حک شده از جمله آثار ارزشمند این مجموعه است.
