سفرنامه تور روستای ابیانه مورخ 98/2/6

سفرنامه تور روستای ابیانه
مورخ 98/2/6
لیدر : محمد مهدی امینی زاده

- اردیبهشت حال و هوایِ عجیبی دارد
انگار خدا برای آدم‌ها یک فنجان عشق دم کرده
انگارخیابان‌ها آغوش بازکرده‌اند
تاغم‌هایِ عابران را
تویِ خودشان حل کنند...

نرگس_صرافیان

کوچه های ابیانه هم برای همسفران ما آغوشی باز کرده بودند به گرمی خورشید کویر و به وسعت تاریخی ۲۵۰۰ ساله .
اگر چه ازدحام صبحگاهی طول مسیر کمی ذهنمان را مشغول کرده بود اما دیدن خانه های خشتی سرخ رنگ و کوچه های پیچ در پیچ قدیمی و مردمانی از جنس مهربانی و صبر ما را به شوق آورد . وقتی با همسفرانی فرهیخته و باصفا همسفر باشی سفرت دگرگون میشود . همه چیز را جور دیگری میبینی و احساس امنیت میکنی و گشت و گذار برای معنی دیگری خواهد داشت






با همسفران عزیزم از دروازه بالایی روستا وارد شدیم و قدم زنان حرکت کردیم. در و دیوار قدیمی و معماری تاریخی ابیانه همچون موزه ای طبیعی ، ما را به اعماق تاریخ برد . از کنار بقایای آتشکده هارپاک رد شدیم و در زیر سابات علی کریم عکس یادگاری گرفتیم و از درب زیبا و‌منبت کاری شده مسجد جامع لذت بردیم . لباس محلی زنان و مردان ابیانه هم جذاب بود ، هم زیبا بود ، هم خوش رنگ بود و هم اصالت داشت .
آرام آرام بناهای قدیمی را نظاره کردیم و زیر شکوفه های بهاری همصحبت شدیم و کم کم به چشمه نزدیک شدیم که خبر از انتهای روستا را میداد . کل زمانی که در روستا بودیم هم برای همسفران جذاب بود و‌هم برای همسفر ی که از کشور دانمارک مهمان ما بود ، تازگی داشت . در کنار چشمه زیبا عکسی گرفتیم و کمی قبل از ترک روستا برف لطیفی ما را بدرقه کرد و حال و‌هوایمان را تازه کرد.






ناهار دلچسبی خوردیم و به سمت باغ فین کاشان ، یکی از ۹ باغ ایرانی ثبت یونسکو حرکت کردیم .





باغی بسیار زیبا و با صفا همچون بهشت با درختانی سبز و‌بلند و جویهای آبی در کنار آن روان . از کوشک صفوی بازدید کردیم و حوضجوش را دیدیم و کوشک قاجاریه و سکه های داخل آب هم برای خود ماجرایی داشت و در همه جای این باغ هنرمعماران و دانشمندان کشورمان از جمله غیاث الدین جمشید کاشانی افتخار آفرینی میکرد .






حمام فین هم پر از زیبایی و اندوه توامان بود چراکه در کنار معماری زیبا ، محل از دست رفتن یکی از بزرگان سرزمینمان ، امیر کبیر بود .





در محل سرچشمه سلیمانیه کمی نشستیم وبا بستنی دهانی تازه کردیم و کم کم به فکر بازگشت بودیم . هر چه در این باغ زیبا قدم میزدیم سیر نمیشدیم ولی به ناچار ، راه ما را فرامیخواند . در مسیر بازگشت گروه پر انرژی ها و‌گروه فول انرژیها با هم مسابقه ادا بازی داشتند و لحظاتی شادی کردند و لبخند هدیه دادند .ساعاتی از شب گذشته بود که به میعادگاه همیشگی البرز من نزدیک شدیم و در اندیشه سفر بعدی بودیم چراکه سفر پایان ندارد ...
از همکار عزیزم آرمان نظری بابت همراهی همیشگی ممنونم و از همسفران عزیز هم بابت صبوریشان سپاسگزارم و به امید دیدار همه دوستان هستم .

محمد مهدی امینی زاده