سفرنامه تور صعود به قله کرچان 1398/3/10

سفرنامه تور صعود به قله کرچان
مورخ:1398/3/10
راهنما: مریم فرزام


کوه همواره پیش روی شماست. هیچ چیز مانع کوه رفتن شما نمی شود. اما صعود آگاهانه و با احتیاط موهبت کوه را بار دگر نیز به شما ارزانی خواهد کرد.


جمعه دهم خرداد ماه است .ساعت چهار و نیم صبح پس از رسیدن دوستان قدیمی و جدید آماده آغاز یک روز پر تجربه می شویم .
مقصد اینبار قله کرچان است .قله کرچان با بلندای ۳۷۷۰ متردر استان البرز-شهرستان کرج-بخش آسارا-دهستان نساء قرار دارد. در جنوب این قله روستای کیاسر، در جنوب شرق آن روستای همه جا ،در شمال آن روستای کهنه ده و در شر ق آن آبادی حسنکدر قرار گرفته است.
مسیر های صعود:
۱- مسیر جنوبی :
الف) روستای کیاسر- یال نرمه خاک- گرده های سنگی- یال جنوبی-قله کرچان
ب) روستای کیاسر – نرسیده به روستا- یال خاک سرخ – قله کرچان
۲- مسیرشرقی: روستای حسنکدر- یال شرقی- قله کرچان
۳- مسیرجنوب شرقی: روستای همه جا- یال جنوب شرقی- قله کرچان
انتخاب ما یال جنوبی ست . به سمت جاده چالوس حرکت می کنیم . بعد از سپهسالار و ماهان سمت چپ جاده تابلوی کیاسر مشخص است .
وارد جاده آسفالته روستا می شویم . اما شیب جاده و پیچ ها تند است و برای عبور از پیچها اقایون گروه کمی هم مجبور به کمک به کاپیتان برنامه میشوند و با قدرت بیشتر آماده صعود می شوند. نرسیده به روستا درسمت چپ ویلائی قراردارد که دکل مخابرات هم پشت ویلا کاملا مشخص است .
ساعت شش و نیم ،در سکوت اماده یک صعود هیجان انگیز و پر چالش می شویم . ازمقابل ویلا وارد پاکوب مشخصی میشویم، که بسمت شمال رفته و بر روی یالی قرارمیگیریم که روستای کیاسر در سمت چپ کاملا مشخص است.پاکوب را ادامه می دهیم و کمی بالاتر بعد از گردنه از پاکوب خارج شده بسمت چپ رفته ، و بر روی یال خاک سرخ قرار می گیریم .


ازاینجا درسمت چپ قله ، تقریبا مشخص میباشد. قله و مسیر را به همنوردان نشان می دهم که یکی از دوستان تصمیم می گیرد به سمت ماشین برگردد . مسیر برگشت و ماشین هنوز مشخص است و شیب تند نیست . آنتن دهی هم در اکثر نقاط غیر از روستا وجود دارد . اقای موسوی بر میگردد و به محض رسیدن به ماشین تماس می گیرد . یال را ادامه داده و بسمت صخره ها میرویم . پاکوب دربعضی قسمتها کمرنگ میشود ولی با کمی دقت دوباره در پاکوب قرارمی گیریم . منظره باغهای روستا و آبشار دره قله کرچان وسوسه انگیز است . دره ای که با شیبی تند منتهی به یال قله کرچان می شود .


یکی از همنوردان سوال می کند که "چرا از دره که نزدیکتر است نمی رویم؟! چرا انقدر مسیر را طولانی کرده و دور می زنیم ؟!" پاسخ روشن و واضح است :" دره مسیر مناسبی برای صعود نیست . صخره ای و خطرناک است . وجود آبشار و شیب تند هم مانع دیگری ست ."


قبل از صخره ها و در بالای یال صبحانه را نوش جان کرده و کمی هم از خودمان می گوییم . و باز هم مسیر را ادامه می دهیم . پاکوب صخره ها را دور زده و با شیب ملایمی در بالای صخره ها قرار میگیرد. مقداری راه طولانی میشود، ولی ایمن تراست.


در بالای صخره ها و شمال شرق شاهزاده گردن کج آزادکوه زیبا با قله ای پوشیده از ابر خودنمایی می کند . کمی جلوتر از آن قله های سوتک و کمان کوه و سرخاب را به دوستان نشان میدهم . در جنوب شرق قله هزار بند و در غرب و جنوب غرب قله های کهار و خونکهار را میبینیم .
پاکوب را به سمت چپ ادامه می دهیم. برف چاله ها را با توضیح کوتاهی درمورد نحوه گام برداری و تراورس در برف با احتیاط رد می کنیم .
ساعت ده و نیم است به ارتفاع ۳۲۰۰ متری رسیده ایم . برخلاف تصورم از زمان بندی برنامه جلوتر هستیم . خوشحال می شوم و در دل احسنت و ماشالله ی به همنوردان می گویم . دو نفر از همنوردان از ادامه مسیر صرفنظر کرده و به همراه اقای گوهرشناس کنار صخره ها می مانند . ما هم پس از سبک کردن کوله هاو کمی استراحت مسیر را از روی پاکوب ادامه می دهیم.


دوراه برای صعودوجوددارد:
۱-یال روبرورا بالا رفته ومستقیما شیب تندی رابالا رفته، بطرف قله برویم.
۲- ازسمت چپ یال پاکوب را ادامه داده و با یک گردش به راست قله در روبرویمان قرارمیگیرد . مقداری طولانی است ، ولی راحتتر است .
یکی دیگر از دوستان هم از ادامه مسیر انصراف میدهد و به او تاکید می کنیم که تا برگشت ما همانجا بماند .
مسیر دوم را انتخاب کرده و به سمت قله میرویم . به ارتفاع ۳۵۰۰ متری رسیده ایم که سه نفر دیگر هم انصراف میدهند . هوا کمی سرد است . سایر همنوردان به همراه آقای پرنیا به سمت قله می روند و ساعت ۱۳.۰۰ به قله می رسند .
ما هم به سمت پایین حرکت می کنیم . کمی پایینتر از مسیر خارج شده و در محل مسطحی که آفتاب است کمی استراحت می کنیم . در ادامه مسیر یال را مستقیم ادامه می دهیم و برای برگشت به مسیر اصلی کمی راهمان طولانی تر و سختت تر می شود . ولی تجربه ای می شود برای نسترن که همیشه دوست دارد برای شناساییها همراهمان باشد و فکر کنم پس از عبور از صخره ها کاملا پشیمان میشود از شناسایی !!!


خبری از صالح نیست! سعی می کنیم خوش بین باشیم و بنا را بر این بگذاریم که به سمت آقای گوهرشناس برگشته..اما کمی جلوتر با دیدن شخصی با مشخصات صالح ته دره ،بالای آبشار و بین صخره ها خوش بینیمان را از بین می برد. متاسفانه گوشی هم همراهش نیست .سعی می کنیم با صدا زدن توجهش را جلب کنیم که بایستد و حرکت نکند . کمی می ایستد اما باز هم مسیرش را ادامه می دهد . خودمان را به سایر دوستان می رسانیم . هنوز هم مطمئن نیستیم که کدام سمت رفته . اقای گوهرشناس و ابراهیمی و پرنیا کمی بالاتر به سمت یالهای شرق و غربی برمی گردند و بالاتر را جستجو می کنند اما خبری نیست. به سمت پایین حرکت می کنیم . روی یال خاک سرخ که قرار می گیریم امیر پیشنهاد میدهد با توجه به نزدیک شدن به تاریکی هوا به سمت ابشار برود تا دید بهتر و بیشتری به دره داشته باشد.


همنوردان همچنان در طول مسیر صالح را صدا می زنند و وقتی روبروی آبشار قرار می گیریم صدای کمک صالح را می شنویم و بالاخره امیری که برای کمک به صالح می رسد.


خوشبختانه سالم است . و در نهایت یک روز پر چالش را پشت سر گذاشته ایم. روزی که خاطره های سختش با بستنی دهاتی که آقای ابراهیمی به بهانه حرف نزدن سعید در طول مسیر میدهد شیرین می شود .مسیر برگشت با مرور خاطرات یک روز پرهیجان می گذرد . خاطراتی که امیدواریم تجربه شده باشد . مسیرهای ناشناسی که نباید طی شود. دره ای که در کوهنوردی نباید برای صعود و فرود انتخاب شود.
تکرویهایی که در کوهنوردی ممنوع است و در نهایت تلفن همراهی که باید همراه باشد که حتی در نبود آنتن و در صورت بروز حادثه بتوان با ۱۱۲ تماس گرفت .ساعت ده شب به کرج می رسیم با کلی تجربه جدید و آماده و امیدوار به صعودهای بعدی ....
هیچ جایی چنان حس خلوتی را که در سکوت و بلندای کوهستان های بزرگ تجربه می کنیم، بدست نمی آوریم. کوه های اوج گرفته بالاتر از سطح آوا و مکان انسان، در میان پهنای رام نشده و سیمای عظیم الجثه طبیعت، ما را با یک حس ترس و اوج گیری به هیجان می آورند … اوج گیریی که فراتر از حد انتظارات و یاری زندگی و بالاتر از بیم و شبهات وحشی و متزلزل است.