سفرنامه تور غار بورنیک مورخ 1398/04/08

سفرنامه تور غار بورنیک
مورخ: 1398/04/08
راهنما: محمد مهدی امینی زاده



این هدیه امروز ماست تا تو رو برای یه روز خوب همراهی کنیم. حس امروزت را تا شب همراه خودت نگه دار و به اطرافیان‌ات منتقل کن! ماجراجو باش و از تجربه های جدید نترس.

مشتاقان غار نوردی مثل خود غارها آرام و ساکتند ، بی هیاهو ولی جذاب و پرهیجان !
چند همسفر هم در تهران به ما پیوستند و راهی مسیر شدیم .
میتوان هم استاد دانشگاه بود هم ماجراجو . میتوان هم وکیل بود هم ماجراجو و حتی میتوان هنرمند یا عکاس بود و یا مدیر عامل شرکت و هم ماجراجو . ماجراجویان تن به خطراتی میدهند‌که سایرین از انجامش ابا دارند .
پس از یک‌معارفه پربار و صرف صبحانه در زمانی کوتاه به روستا رسیدیم و در کوچه باغهای پر از آلبالو و سیب قدم زدیم .
هوا کمی گرم بود ولی با طراوت بود . به دامنه کوه نزدیک شدیم و آرام آرام صعود کردیم .






دهانه غار برونیک چند صدمتر بالاتر از سطح روستاست و پس از کوهپیمایی نفس گیر به دهانه غار رسیدیم.


غار مثل همیشه آرام و ساکت و دیدنی و آماده استقبال از همسفران ماجراجو .
کمی تجدید قوا کردیم و وارد غار شدیم . مسیر ورودی غار ،صد و پنجاه پله پیچ در پیچ انتظارمان را میکشد که هر چه پایین تر میرویم تاریک تر میشود.




از پایین پله ها که نگاه کنیم دریچه ای نورانی در دوردست پرتور خورشید را به داخل هدایت میکند .
جلوتر میرویم .سنگلاخها در نهایت خشونت به روی هم انباشته شده اند و سرد و لغزنده .
همسفران مبهوت زیبایی و سکوت غار شده اند
بعضی از تالار ها دهها متر ارتفاع دارند و بعضی جاها انتهای آنها معلوم نیست .
نمیدانیم جلو پا را نگاه کنیم یا بالای سر ،
ولی محو زیبایی و عظمت غار هستیم .
یک گروه چند نفره با تعدادی محدود و غیر مجهز از کنارمان رد شدند و خبر دادند که راه بسته است !!!
ما هم لبخندی زدیم و تشکر کردیم و‌عبور کردیم . به تالار میانی که رسیدیم مسیر روبرو بن بست بود
ولی کمی قبل تر راهی باریک و‌پرچالش مخفی شده بود که آن رهگذران بیخبر بودند .
نفر به نفر از گذرگاه باریک خزیدیم و عبور کردیم و حسی خاص همسفران را فراگرفت .




تصور یک غارنوردی نسبتا پرچالش بعضی را دچار تردید کرده بود ولی ماجراجویان ابایی ندارند و همه یک دل شدند و عبور کردیم .
از یکی دو معبر پرچالش دیگر هم عبور کردیم ولی زمان ما را متوقف کرد .
میوه خوردیم و تنقلات خوردیم و کمی انرژی گرفتیم و آماده سکوت شدیم .
سکوت همسفران در غار همیشه منحصر به فرد ترین زمان غار نوردی محسوب میشود
تاریکی محض با سکوت محض تلفیق میشود و تجربه به یاد ماندنی را ایجاد میکند.




بعد از سکوت مسیر بازگشت را در پیش گرفتیم و شادمان از پیمایش موفق، به دهانه غار نزدیک شدیم و‌دوباره روزنه نور و شعف دیدن خورشید عالم تاب .


گرسنگی فشار آورده بود برای همین به محض خروج از غار بساط ناهار را پهن کردیم و مشغول شدیم .
و آرام آرام حرکت کردیم و غار را با همه خاطرات زیبایش بدرود گفتیم و در میان راه در کنار رودخانه نمرود دست و پایی بر آب زدیم و خنک شدیم .
دوباره از میان کوچه باغهای زیبا و درختان آلبالو رد شدیم و خاطرات خوب را با خودمان آوردیم و در فکر سفر دیگر به خانه رسیدیم و سفر پایان ندارد...


از همراهی همکار خوبم موناحق نژاد و حسام دستیار سپاسگزارم و به امید دیدار همه دوستان .
محمد مهدی امینی زاده