سفرنامه تور کوهنوردی آسمان کوه مورخ 97/10/7

سفرنامه تور کوهنوردی آسمان کوه
مورخ 97/10/7
راهنما: مریم فرزام


کوهنوردی ورزش است ، اما بیش از آن زندگیست . از نفس نیفتادن ، بر خستگیها غلبه کردن . سفره های پهناور را به لقمه های مطبوع کوچک تبدیل کردن ‌. و کوهنوردها انسانهای روزهای سخت هستند که در شرایط خاص توان انجام کارهای بزرگی را دارند که‌ مردم عادی توان فکر کردن به آن شرایط را هم ندارند.
نام : آسمان کوه
نام پدر : رشته کوه البرز
محل تولد : روستای هیو
شماره شناسنامه : ۲۷۷۰
اولین جمعه دی ماه است و اولین برنامه رسما زمستانه . هدف صعود به قله آسمان کوه است در دل رشته کوه البرز غربی . کمی مانده به ساعت شش صبح دوستانی که بیشترشان آشنا هستند یکی یکی با انرژی از راه می رسند و به همراه دوستان جدیدمان به راه می افتیم. پس از خروجی نظرآباد به طرف روستای شلمزار میرویم . بعد از اتمام روستا ابتدای مسیر تا امامزاده موسی جاده خاکی و ماشین رو است اما از لطافت برف و باران دیشب جاده هم بی نصیب نمانده .
به امامزاده می رسیم . روز شلوغی ست . ظاهرا چند گروه دیگر هم امروز را برای صعود انتخاب کرده اند .



از یال جنوبی و از طریق پاکوب با سر قدمی خانم رازی و عقبداری محمدصالح در مسیر گام می نهیم ، در حالیکه کوهستان پوشیده از برف است ، سپیدترین رازدار هستی که عاشقانه فرو میریزد ، زیبایی های کوهستان را می پوشاند اما زیباترش می کند .


شیب تند نیست اما کمی سرد است ، در طول مسیر امیر آقا خاطرات و لحظات زیبای صعود را ثبت می کند .


صبحانه را در کنار تخته سنگهایی که کمی از باد محافظتمان می کند نوش حان می کنیم و در همان حین با دوستان جدیدمان هم آشنا میشویم . به ارتفاع ۲۴۰۰ متری رسیده ایم . راهی تا قله نمانده ،شیب مسیر تند است و عمق برف زیاد و گام برداری آهسته تر انجام میشود .








صعود شاید زمانی ست برای پیش رفتن و اندیشیدن و قله یک لحظه است، یک آن ، یک رویا در اوج واقعیت و دوام .
قله ای که با منظره پوشیده از برف و دورنمای دریاچه طالقان رویاییست . برفی که چهره سنگ و صخره کوهستان را چون عروسی سپیدپوش آرایش کرده









پس از گرفتن عکسهای یادگاری گروهی و تکی از همان مسیر رفت به سمت پایین حرکت می کنیم .





در مسیر برگشت به گروهی از همنوردان نظرآباد برمیخوریم که ماه قبل در صعود به قله جارو هم ، هم مسیرمان بودند . دنیای کوچکیست .کمی از خاطرات جارو می گوییم و بعد از گرفتن فیلم کوتاهی به راه می افتیم ، اما نسترن و مهسا از فیلم راضی نیستند ، کمی پایین تر دوباره برای گرفتن فیلم متوقف می شویم ولی ظاهرا هدف برف بازی بوده . اما سرمای هوا و احتمال خیس شدن لباسها با توجه به راه پیش رو اجازه بازی بیشتر را نمی دهد .
ساعتی تا رسیدن به امامزاده مانده که بارش برف و باران آغاز می شود . بازهم پانچو های رنگی در دل سفید کوهستان .
به پایین که می رسیم ناهار را زیر درختان و نم باران نوش جان می کنیم و با رسیدن اقای دهقان ساعت سه و نیم به سمت کرج حرکت می کنیم و در مسیر برگشت با نوع جدیدی از بازی پانتومیم که توسط سعید اختراع شده آشنا می شویم .و باز هم میدان سپاه و دفتر پرخاطره البرزمن
سراسيمه آفتاب به شب مى رسد.
و شب
غرق در رويايى سپيد؛
نگاهم به راهى است كه پيموده ايم؛
زمستان
كوه
عشق و اميد ...