سفرنامه تور تهران گردی مورخ 97/10/28

سفرنامه تور تهران گردی
مورخ 97/10/28
راهنما: علی نظری


در نخستین ساعات صبح از واپسین روزهای دی ماه بعد از بارش برف پر برکت زمستانی هشتمین سفرم با البرزمن به مقصد کاخ های شمالی پایتخت درکنار بانو نسیم بناد کوکی و همراهی همسفرانی که از شرکت بری کمپ ایران بودند و این سفر هدیه مدیر خوبشان به آنها بود شروع کردیم.
همسفرانی با گویش های مختلف ایران زمین که در کنار هم به بهترین شکل ممکن نه فقط همکار بلکه رفیق بودند.
مسیر رفت را با هنرمندی محلی هر یک از همسفر ها طی کردیم و به کاخ سعدآباد رسیدیم.



کاخی که با قدم زدن در آن به ما حس غرور و افتخار میداد، و با وارد شدن به اولین بنا یعنی کاخ سبز این حس ما دو چندان افزایش یافت.


معمارباشی یا همون میرزا جعفر کاشی خدا قوت بهت و دست مریزاد، تو چه کردی با دل ما...


نمیدونم چرا هر وقت میریم اونجا و میام بیرون دنیا برام یه رنگ دیگه ای میشه، البته همسفر ها هم همین حس رو داشتن، مست و مدهوش گفتیم دوری هم به اطراف کاخ بزنیم ببینیم اطراف چه خبر هستش و نگاهی به شرق انداختیم دیدیم گلابدره رو میبینیم، به غرب چشم دوختیم ولنجک بود، مستقیم چشم هامون یعنی سمت جنوب هم تجریش بود و پشت سرمون یعنی در شمال کوه های البرز. ما در بلندتری مکانی که در تهران اجازه ساخت مسکونی داشت ایستاده بودیم. کی به ذهنش رسیده بود دیگه از این موقعیتی بهتر برای زندگی نیست و بهتره کاخ رو همینجا بنا کنیم!!!


قدم زنان رفتیم به آشپزخانه سلطنتی ...


اونجا با دیدن ظروف و وسایل و خوراکی جات ناخودآگاه حسابی گشنه امون شد و آماده نهار شده شده بودیم، اما هنوز تا ناهار دو ساعتی مونده بود .





برای همین قدم زدن ها رو ادامه دادیم تا به آرش رسیدیم، نماد وطن دوستی!


و از کنار کاخ سفید عبور کردیم .





به سمت درب خروج. اما قبل از اینکه کامل خارج بشیم نگاهی به موزه هنرهای زیبا انداختیم..

الا یا ایها الساقی ادرکاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها



خب دیگه وقت نهار رسید ...


و بعد از اون سری به کاخ نیاوران زدیم. مثل همیشه طوطی های با صدای قشنگشون به ما خوش آمد گفتند.
وارد کاخ ها که میشی باید با دل وارد بشی و خودت رو مبهوت هنرها بکنی، برای همین وارد موزه جهان نما شدیم برای دیدن آثار ارزشمندی که خیلی از اون ها رو طی یک هفته عوض کرده بودند و اکثر اون آثار برای اولین بار بود که به چشم من میخورد و شوق دیدن من رو دو چندان میکرد. از کنار کاخ صاحبقرانیه عبور کردیم و به سمت باغ کتیبه ها رفتیم .


و اونجا رو قدم زنان به سمت کاخ اصلی نیاوران ترک کردیم .


کاخ اختصاصی و گنجینه های درونیش رو فقط باید با چشم دید و نه با تعریف...


از بالای کوشک احمدشاهی که بسته بود خودممون رو به موزه اتومبیل های سلطنتی رسوندیم و بعد مسیر برگشت رو پیشی گرفتیم.


چون بیشتر دوستان شب کار بودند مسیر برگشت با آرامش خاصی برای استراحت همسفرهای پر عشق با خاطراتی قشنگ سپری شد.