سفرنامه تور جنگل و غار دانیال مورخ 97/5/5

سفرنامه تور جنگل و غار دانیال
مورخ 97/5/5
راهنما: محمدمهدی امینی زاده


فراموش نکن زمین ، از لمس پاهای برهنه ات لذت میبرد و باد ، مشتاق بازی کردن با موهایت است ..
(جبران خلیل جبران )
پنجمین روز قلب تابستان گرم و سوزان بود که سی همسفر شاداب و ماجراجو و پرانرژی را در روبروی خود دیدم که در اتوبوس کاپیتان کامیار منتظر حرکت نشسته بودند.
بعد از حرکت قرار بود تا صبحانه گردنه کندوان کمی استراحت کنند ولی گویا میانه خوبی با استراحت نداشتند و تا خود صبحانه جنب و جوش داشتند . خوردن صبحانه در مرتفع ترین مکان جاده چالوس همیشه زیبا ، لطف خودش را داشت .
از بالای گردنه که سرازیر شدیم رسم معارفه همسفران را کمی تغییر دادیم و قرار شد دو به دو روبروی بقیه همسفران ازیکدیگر مصاحبه کنند و چه گرمایی داشت حرارت دوستیهای جدید، حتی بیشتر از روزهای گرم تابستان !
مصاحبه های دوستان که تمام شد از آخرین پیچ چالوس هم گذشته بودیم و سلمانشهر نزدیک بود .
با اتمام مصاحبه همکاران عزیزم علی نظری و افشین مدهوش و خودم ، خانواده سی و سه نفره البرز من تکمیل شد و با لبانی خندان و چشمانی مهیج، اتوبوسمان در نزدیکی مسیر غار دانیال لنگر انداخت .به جای شال و کلاه ، چراغ و کلاه کردیم و به راه افتادیم . جنگلهای شمال مثل همیشه زیبا و مسحور کننده و آنقدر گرم و صمیمی که از این صمیمیت تمام تنت خیس میشد . در مدت زمانی کوتاه به محل کمپ رسیدیم و کمی استراحت و سپس مهیای رفتن به غار شدیم .









شیب مسیر قبل از غار عرقت را بر روی بدنت به رطوبت شرجی جنگل پیوند میدهد .


بعد از این اتفاق ،ناگهان نسیم خنک دهانه ورودی غار به تو خوش آمد میگوید و پیغام دعوت میفرستد و به محض ورود پاهایت را میشوید تا رسم مهمان نوازی را خوب ادا کند .


تلفیقی از حالات بیم و‌امید ، هیجان و نگرانی ، ذوق و شوق و‌شادی و شعف همگی تو را همزمان احاطه میکند ولی دوس نداری توقف کنی و همچنان در تاریکی مسحور کننده غار پیش میروی .


آنچنان غرق تماشای دیواره های سنگی و رسوبی غار میشوی که حواست نیست تا کمر درون آب سرد غار فرو رفته ای و باید از گذرگاههای باریک و تنگ عبور کنی .





گاهی خم شدیم ،گاهی کج شدیم ،گاهی خزیدیم وگاهی صعود و گاهی فرود و طبیعت در تطبیق این حالات با حالات زندگی انسانها چقدر هنرمندانه عمل میکند و به تو میفهماند که در این مسیر کوتاه و هدفمند که همان مسیر زندگیست ،باید خم‌و راست و کج و معوج بشوی ، باید خیس بشوی تا قدر عافیت بیرون غار را بهتر بدانی و‌به قول شاعر « رنجی که در قفس میکشم ، کفران نعمتیست که در باغ کرده ام !»







به تالار خفاش رسیدیم ولی صاحبان تالار را ندیدیم و کمی بررسی و کمی استراحت کردیم ،باید دوباره مسیر را طی میکردیم ولی این بار با انگیزه و اعتماد به نفس بیشتر .
در میانه مسیر کمی توقف کردیم و چراغ ها رو‌خاموش !!!! تاریکی و سکوت مطلق . فقط صدای جریان آب شنیده میشد و حس خوب سکوت ، که همچون طعم غذای ترش و شیرین در ذهنمان ثبت شد .
حرکت کردیم و قدم به قدم به ورودی غار نزدیک‌تر شدیم و‌کلی عکس و‌خاطرات خوب باقی گذاشتیم و بعد از چالش های زیاد پیاده روی در داخل غار با خروج از آن با چالش جدیدی روبرو شدیم و آن ، پایین رفتن از مسیر گل آلود و لغزنده ای بود که هر لحظه توقف بر روی آن ، آب لباسمان هم به لغزندگی آن اضافه میکرد .قدم به قدم پایین آمدیم و کمی هم لغزیدیم ولی تجربه جالبی بود .





به محل کمپ که رسیدیم افشین عزیز آتش گرم و زیبایی مهیا کرده بود و فرصت کوتاهی بود برای استراحت و ناهار و چای آتیشی ..




قبل از حرکت مسابقه طناب کشی برگزار شد و تیم میثم برنده شد.البته مشکوک به نظر میرسید و شک تقلب وجود داشت ولی به هر حال بردن ..
جنگل رو‌ ،با همه خاطرات خیس و شیرینش ترک کردیم و به همراه کاپیتان کامیار دل به جاده دادیم . در طول راه خرید محلی انجام دادیم و بعدش یه مسابقه دابسمش جدی در حد بین المللی برگزار شد و آخرش اینقدر رقابت شدید و خوب بود که نتونستیم یه نفرو برنده اعلام کنیم و ترانه و امیر هر دو با هم لایق جایزه بودن . یه مسابقه ترکوندن بادکنک هم برگزار کردیم که آقا سیروس و‌لیلا خانم اینقدر سریع ترکوندن که بقیه از رقابت حذف شدن و جایزه سوم رو صاحب شدن .
با زمزمه های همسفران بود که نفهمیدیم چجوری به کرج رسیدیم و نزدیک خداحافظی بود که فهمیدیم سفر پایان ندارد ....
از زحمات همکاران عزیزم علی نظری و افشین مدهوش که با همراهیشون روز قشنگی خلق کردن ممنونم و ازهمه همسفران عزیز هم سپاسگزارم و به امید دیدار همه دوستان ...

محمد مهدی امینی زاده