حدود ۱۶۰۰ هکتار محوطه دریایی، ۱۶۰ هکتار تالابی و بقیه آن زمین‌های ساحلی، جلگه‌ای و علفزار است. پارک ملی بوجاق از جنوب به بخش‌هاى بندر کیاشهر و زیباکنار، از غرب به رودخانه اوشمک، از شرق به ایستگاه رادیویى امیرکیاسر و از شمال به عمق ۶ مترى دریاى خزر در منطقه کیاشهر محدود شده است. پارک ملی بوجاق از سه تالابِ کیاشهر در شرق، بوجاق در غرب و ۲۲ بهمن در مرکز تشکیل می‌شود. این پارک ملی که لاگون کیاشهر و دلتای رودخانه سفیدرود را در خود جای داده، یکی از زیستگاه‌های مهم پرندگان و آبزیان است. تعداد ۲۰ گونه پرنده بومی، بیش از ۵۰ گونه آبزی و ۲۴۸ گونه گیاهی در این منطقه شناسایی شده است. از گونه‌های شاخص جانوری این منطقه می‌توان از رودکر و شنگر انواع پرندگان اردک سرحنایی و قوی گنگ، خزندگان و دوزیستان و ماهیان (ماهی سفید و کپور) نام برد. از گونه‌های گیاهی نیز می‌توان به آزولا آلاله، نیلوفر آبی، توسکا، آقسطی اشاره کرد. پارک ملى بوجاق دارای گونه‌های جانوری بسیاری است و سایت مهم پرنده‌‌نگری ایران است. این پارک پناهگاه امن و محیطى طبیعى براى زندگى ۲۳۹ گونه پرنده مهاجر است که هر سال در آغاز فصل پاییز مهاجرت کرده و در این نقطه گرد هم می‌آیند.روند مهاجرت پرندگان به این زیستگاه طى سال‌هاى اخیر افزایش یافته است. در فصل زمستان پارک ملی بوجاق مهمان فرود صدها هزار قطعه پرنده مهاجر از گونه‌هاى مختلف قو، درنا، غاز، گیلار، چنگر، فلامینگو، پرستوى دریایى و انواع پرندگان آبزى و کنارآبزى است.بخشی از تالاب بوجاق به علت اهمیت زیستگاهی به خصوص برای پرندگان مهاجر آبزی در سال ۱۳۵۴ به عنوان «لاگون کیاشهر» در فهرست تالاب‌های کنوانسیون رامسر ثبت شده است.
تالاب بوجاق که در پارک ملی بوجاق قرار دارد علاوه بر میزبانى گونه‌هاى مختلف پرنده، زیستگاه بیش از ۵۰ گونه ماهى و آبزیان بومى نیز هست. همچنین این تالاب از معدود زیستگاه‌هاى فک خزرى؛ تنها پستاندار دریاى خزر است. این پارک ملی به لحاظ خشکی و دریایی بودن در نوع خود بی نظیر و منحصر به فرد است و به دلیل ویژگی خشکی و دریایی پرندگان گوناگونی را به سمت خود می‌کشد.
