اگر از تهران به سمت شهرستان فيروزكوه حركت كنيد بعد از گذشت حدود ٢ساعت به روستايي مي رسيد به نام سيد آباد كه تقريبا بر جاده واقع شده است . سمت راست ، حدود ١٠٠ متر بعد از پل عابر پياده كه روي جاده فيروزكوه واقع شده ، مسير دسترسي به غار قرار دارد. بعد ازوارد شدن به اين جاده فرعي و طي حدود ٢٠ كيلومتر مسيد آسفالته به روستاي رودافشان ميرسيد . در انتهاي روستا پاركينگي براي بازديد كنندگان از غار مهيا شده است. با اينكه دهانه غار، سومين دهانه بزرگ غارهاي ايران بعد از غار ايوب در شهر بابك و غار اسپهبد خورشيد در دوآب سوادكوه است ، اما باز هم از محل پاركينگ روستا، نشاني از غار نيست.
اين غار در دامنه شمالي دره رودافشان قرار دارد. رودخانه دليچاي در ژرفاي دره جريان دارد و آب درياچه هاي تار و هوير را كه حاصل ذوب يخچال هاي قره داغ است، به رودخانه حبله رود مي برد. دهانه غار در ارتفاع ۱۸۰۰مترى از سطح دريا و در داخل گودى بزرگى به قطر حدودا ۱۰۰متر قرار گرفته است و تنها از لبه گودى قابل مشاهده است . اختلاف ارتفاع دهانه غار و بستر رود حدود ۲۰۰ متر است. دهانه غار بسيار وسيع و قوسى شكل است و به درازاى ۴۰متر و بلندى ۱۲متر است. نخستين تالار عظيم غار به قطر ۸۰ در ۱۰۰متر و بلنداى ۲۵متر بعد از دهانه قرار دارد . به علت استحكام لايه ها اثرى از شكستگى و يا سنگ قابل سقوط در آن ديده نمى شود.اين اعتقاد وجود دارد كه هزاران سال قبل رودخانه همسطح دهانه غار بوده و احتمالا قسمتى از آب رودخانه دليچاى وارد دالان هاى غار شده و باعث گسترش و وسعت غار شده است. وجود تعدادى ايوان ساخته شده با سنگچين و مقاديرى خرده سفال، نشانه سكونت انسان ها در غار در روزگار گذشته است.تالار دوم پس از يك ديواره سنگچين قرار دارد و داراى ابعادى حدود ۶۰در ۵۰ و بلنداى ۲۰ متر است و فاقد هر گونه غارسنگ (ساختارهايى كه در اثر انحلال و رسوبگذارى كانى ها در خلال جريان آب در داخل غار ها ايجاد مى شود. مانند چكيده و چكنده) است.
تالار سوم داراى ابعادى در حدود ۵۰ در ۴۰ و بلنداى ۱۵ متر است. سرتاسر اين تالار از چكيده ها و چكنده هاى زيبا و ستون ها و آبشارسنگ هاى خارق العاده است. چكنده هاى نيزه اى و گل كلمى در سرتاسر سقف اين تالار ديده مى شود. در ادامه مسير اصلى غار يك پلكان آهنى ما را به دهليزى مى رساند كه دخمه بزرگى به ابعاد 6 در ۴ متر و ارتفاع ۳ متر در انتهاى آن واقع است. يك حوض آب و ستونى در وسط آن در دخمه ديده مى شود. اين دخمه را آناهيتا (الهه آبيارى و بارورى ) نام نهاده اند.